Dixie jest kobietą

Analizując twórczość Petera Taylora (1919-1994), autorka podejmuje w książce temat współczesnej kobiecości amerykańskiego Południa jako praktyki performatywnej. Wychodząc z założenia, że kobiecość ta zasadza się na modelu 'Idealnej Opiekunki' kultury Południa, oraz że ten ostatni jest 'regionalnie nacechowanym' rozwinięciem XIX-wiecznego ideału Prawdziwej Kobiecości, ukazuje, jak model ów wpływał i nadal wpływa na trzy analizowane grupy kobiet Południa: białe mężatki z klasy uprzywilejowanej, białe kobiety niezamężne oraz kobiety czarne. Książka jest próbą zademonstrowania, iż koncepcja 'Idealnej Opiekunki', którą krytyka genderowa swojego czasu uznała za opresyjny model kobiecości, może być również postrzegana jako specyficznie twórczy sposób radzenia sobie z ograniczeniami narzucanymi kobietom Południa przez kulturę, którą przychodzi im się 'opiekować'. Tak rozumiana koncepcja 'Idealnej Opiekunki' kultury Południa, a z nią idea Prawdziwej Kobiecości, z której koncepcja owa się wywodzi, staje się sposobem także na przetworzenie pojęcia amerykańskiego Południa jako kontekstu '(nie)wolnego' od tradycyjnie rozumianych podziałów kulturowych.