W labiryncie uczuć

To, co pisze nie nazywam poezja, lecz po prostu zyciem. „Labirynt uczuc” to smiech i lzy, troska i wiara. Obawy, które nurtuja kazdego z nas. Ilez potrzeba, aby zniszczyc zycie? Rozterka, jak wirus w twój umysl sie wdziera, jak zlodziej, który przychodzi skrycie, strach i zwatpienie rozsadek zabiera. Ilez potrzeba, by na dno sie stoczycpragnac, jak najszybciej przerwac duszy meki, cierpienie serca stlumic i zamroczyc, ugasic glos sumienia i swe leki? Krystyna Galimowska – urodzona w Swiebodzinie, przygode z poezja rozpoczela w Ogólniaku. Spod jej pióra wychodzily wtedy wiersze i teksty piosenek. Niektóre byly wykorzystywane do kabaretu. Teksty publikowane na lamach miesiecznika „Synkopa” wzbudzaly duze zainteresowanie i przyczynily sie do wspólpracy z kilkoma grupami muzycznymi. Los sprawil, ze pod koniec lat osiemdziesiatych osiadla w Berlinie. Pod koniec 2002 roku zaczela ponownie intensywniej pisac poruszajac rózne bulwersujace tematy. Uwaza, ze cale zycie, przyroda, wszechswiat sa nacechowane rytmem. Dlatego preferuje w wierszach rytm i rym.