GREDIWÄGS

Während ig hie u itze schtiu es Tee trinke u a d Muetter Ärde dänke u mis Härz läär mache vom Liide, wo mi bi däm Nachedänke überfaut, sueche n ig dr Schlüssu zum glücklech chönne läbe u scho wacheni uf mit nöier Läbes-Chraft u cha em Läbe wieder vertroue. Aber nid lang drufabe überchöme mi Gedanke a au dä Chummer, wo n ig dür d Liebi scho erläbt ha, zum Bischpiu wiu mi mi guet Fründ, dr Gisi, nümme wott gseh, oder weni dr Liebesbrief lise, woni vor langer Zyt mau übercho ha, u de gheiäni töif i die schwarzi Nacht u mis Läbe beschteit nume no us Tröim u Träne u ig weiss eifach nümme, was Liebi isch. Aber de erschiint mir imene Troum d Chünigin vor Nacht u ig erwache ine nöie Sunntig u singe fröhlich es Lied für di. U de chunts mir ds Sinn, das me inneri Konflikte ganz guet mit Humor cha bewäutige, wiu, Humor isch ja schiins, we me trotzdäm lachet! U i frage mi, öb ig äch vilech nume Luft sigi für di, u nachdäm ig mis Outo zu Schrott gfahre ha, schlahts mi mit enere Grippe i ds Näscht u dert singeni de luthaus dr Hämorrhoide-Blues u bi zfriede u fröhlich chrank. Während mir de e luschtigi Lus über d Läbere schnaaget chunnt doch dr Fridu, weisch, dr Schnägg, agschliimet u bhouptet grediwägs, mi chönni äbe nid geng nume läbe, liebe u lache, mängisch müessi me haut ou chönne schtärbe, liide u gränne. Är isch haut scho ne schlaue Chopf, dr Fridu.